ახმედ ზაკაევი: „სამწუხაროა, რომ საქართველომ მოლოდინები ვერ გაამართლა“

11-04-2022 22:14:30 კავკასია ,ინტერვიუ

ინტერვიუ ჩეჩნეთის რესპუბლიკა იჩქერიის დევნილობაში მყოფ ყოფილ პრემიერ-მინისტრ ახმედ ზაკაევთან, რომელიც "რადიო მაესტრომ" მოამზადა.

– ბატონო აჰმედ, რა თქმა უნდა, თქვენთან ინტერვიუს დავიწყებ უკრაინაში მიმდინარე ომზე, რომელიც ერთ თვეზე მეტია, გრძელდება. ომი, რომელიც ვლადიმირ პუტინმა დაიწყო და რომლის მიზანი რამოდენიმე დღეში მთელი უკრაინის ოკუპაციას გულისხმობდა, როგორც ვხედავთ, არ გამოვიდა. რა არის პუტინის ამჟამინდელი მიზანი უკრაინაში? რა ქმედებებს შეიძლება, ველოდოთ კრემლისგან და როგორ ფიქრობთ, ის დაიხევს უკან?

– ამ კითხვაზე პირდაპირი პასუხი არ არსებობს. იმიტომ, რომ პუტინმა უკრაინაში ომის დაწყებით, როგორც ჩანს, განიზრახა მესამე მსოფლიო ომის დაწყება, და ამას "სპეციალურ ოპერაციას" უწოდებს. შესაბამისად, ამ ჟინით ის გააგრძელებს უკრაინის წინააღმდეგ ომის წარმოებას. ვფიქრობ, რომ პუტინს არანაირი შანსი არ აქვს იმისა, რომ უკრაინის დაპყრობის და დაქვემდებარების თვალსაზრისით, საკუთარი სტრატეგია შეცვალოს, რადგან ამ თვის განმავლობაში შექმნილი რეალობა პუტინს სხვა შესაძლებლობას არ უტოვებს. პროცესები პუტინის გეგმის მიხედვით რომ წარმართულიყო: ერთ კვირაში უკრაინის სრულიად ოკუპაცია მოეხდინათ და რუსეთის ჯარს უკრაინაში კეთილგანწყობითაც დახვედროდნენ, პუტინი ე.წ. სპეციალური ოპერაციის წარმათვას მაინც გააგრძელებდა და ამის მიზანი იქნებოდა საბჭოთა კავშირის აღდგენა. მაგრამ, პუტინს უკრაინელების თავდაუზოგავი წინააღმდეგობა დახვდა, ამასთან მის სამხედრო აგრესიას უმკაცრესი საერთაშორისო რეაქციები მოჰყვა, ყველა მხრიდან მას ისეთ მდგომარეობაში აყენებენ, რომ პუტინს სხვა გზა, გარდა ომის გაგრძელებისა, არ რჩება. პუტინი შეეცდება იბრძოლოს გამარჯვებამდე. ის იხელმძღვანელებს ლოგიკით - "გამარჯვებულებს არ ასამართლებენ". ამ დღეების განმავლობაში, რაც რუსეთმა ჩაიდინა უკრაინაში, ყველა საერთაშორისო ორგანიზაცია და სამართლის დამცველი ინსტიტუტები ერთხმად აღნიშნავენ, რომ სახეზეა კაცობრიობის წინაღმდეგ ჩადენილი დანაშაული. შესაბამისად, ამ მდგომარეობაში პუტინს ესმის, რომ საომარი მოქმედებების შეჩერება, ომის გაჩერება ისე, როგორც მას ჰქონდა წარმოდგენილი, მხედველობაში მაქვს უკრაინის დემილიტარიზაცია და დენაციფიკაცია, ის არ დაიხევს უკან და აღებულ პასუხისმგებლობას ვერ გაექცევა. ანუ, მისთვის მხოლოდ ერთი გზაა დარჩენილი, გააგრძელოს ომი გამარჯვებამდე, ყველაფრის ფასად უკრაინაში გაიმარჯვოს, ამისათვის ის ტაქტიკას გზადაგზა შეცვლის, მაგრამ არ შეცვლის მთავარ სტრატეგიას და ამით რუსული საზოგადოების ინსტინქტებზე ითამაშებს. ყველამ ხომ ვიცით, რუსეთის საზოგადოებას ამ წლების განმავლობაში როგორ უხშობდნენ აზროვნებას და აჯერებდნენ არარეალურ რაღაცეებს. შესაბამისად, რასაც პუტინი იტყვის, რუსულ საზოგადოებას ერთხმად სჯერა. რუსულ საზოგადოებაში არ არსებობს განსხვავებული აზროვნება, მათ მხოლოდ ტელევიზიების მეშვეობით მიწოდებული ინფორმაციის, სოლოვიოვის და მისნაირების მიერ გამოთქმული აზრის სჯერათ. ბოლო ოცი წლის განმავლობაში პუტინი პროპაგანდას ეწეოდა რუსული მედიის საშუალებით, შესაბამისად, საზოგადოებაზე ამან რა თქმა უნდა, იქონია გავლენა და დღეს ის არის ისეთი, როგორიც არის. საქმე იმაშია, რომ მენტალურ დონეზე რუსეთის ე.წ. საზოგადოება მზად არის, მომზადებულია იმისათვის, რომ უკრაინაში რასაც სჩადის რუსული ჯარი გაამართლოს და მიიღოს, პროტესტი არ გამოხატოს. ჯერ კიდევ 28 წლის წინ, ჩეჩნეთის ორი ომის შემთხვევაშიც, სამხედრო კამპანიის ფარგლებში ჩეჩნეთში ჩადენილი სამხედრო დანაშაული შეფუთული იყო იმით, რომ თითქოსდა ჩეჩნებს საერთაშორისო ტერორისტებისგან ათავისუფლებდნენ და ეს რუსულმა საზოგადოებამ მაშინაც დაიჯერა. ამის შესახებ პუტინმა ძალიან კარგად იცის. პუტინმა ყველა ის ხერხი, რაც ჩეჩნეთის ომში გამოიმუშავა, ავრცელებს რუსეთზეც და მეზობელ ქვეყნებშიც. ყველას გვახსოვს საქართველოს მაგალითზე, თუ რა გააკეთა აფხაზეთში და სამხრეთ ოსეთში. შემდეგ იყო აგვისტოს ომი, უკრაინის ყირიმის ოკუპაცია და ახლა უკვე დონეცკის და ლუგანსკის „დამოუკიდებლობის“ აღიარება. ამით იმის თქმა მინდა, რომ პუტინს ახალი არაფერი მოუფიქრებია – იგივე ხერხი და იგივე დამოკიდებულებაა.

თქვენ ერთ-ერთ ინტერვიუში აღნიშნეთ, რომ „სანამ პუტინი იქნება, უკრაინაში ომი არ დასრულდებაო“. ამასთან, პუტინზე საუბრისას თქვენ აღნიშნეთ, რომ „აუცილებელია სიტუაციის მკაფიოდ გააზრება, პრობლემის მხოლოდ პუტინად პერსონიფიცირება არასწორიაო“. ამასთან ამბობთ, რომ „პუტინი, ეს არის მთელი რუსეთის იმპერიისა და რუსული საზოგადოების პერსონიფიცირებული ბოროტებაო“. რას გულისხმობთ, როცა ამბობთ "სანამ პუტინი იქნება", სანამ ის არის ხელისუფლებაში თუ... რას? და თუ არ არის საჭირო პერსონალიზაცია, მაშინ რა მნშივნელობა აქვს, ვინ იქნება რუსეთის ხელისუფლებაში?

– ვგულისხმობდი იმას, რომ პუტინი ხელისუფლებაში მოვიდა ომის, ტერორიტსული მოქმედებების ფონზე. მინდა, ჩვენს მსმენელს შევახსენოთ, რომ მოსკოვში საცხოვრებელი სახლების აფეთქება, ეს იყო ტერორისტული აქტი, რომელსაც ვლადიმირ პუტინი ხელმძღვანელობდა! ის სპეცსამსახური, რომელსაც უშუალოდ პუტინი კურირებდა, გეგმავდა ამ საშინელ ტერორიტულ მოქმედებებს! ამ ყველაფერზე მაქვს უდავო მტკიცებულებები – ჯერ კიდევ როდესაც ალექსანდრ ლიტვინენკო იყო ცოცხალი, ის მიზიარებდა გარკვეული ინფორმაციებს, რომ ეს ტერორისტული მოქმედებები უშუალოდ ვლადიმირ პუტინის ხელმძღვანელობით ხორციელდებოდა. მოსკოვში აფეთქებების ჩეჩნებისთვის, შამილ ბასაევზე და ხატაბზე გადაბრალება იმიტომ ხდებოდა, რომ ჩეჩნეთში სამხედრო ოპერაციის გასატარებლად ფონი და საფუძველი შეექმნა პუტინს. პუტინმა საკუთარი მოქალაქეები მოკლა, საკუთარი პოლიტიკური მიზნის განსახორციელებლად! ეს უნდა გვახსოვდეს ყოველთვის. ის არაფერზე გაჩერდება და მიზნის მისაღწევად ყველას და ყველაფერს გაწირავს. მას ჩეჩნების, ქართველების და უკრაინელების მსხვერპლი ვერ შეაჩერებს. მისთვის მთავარია, მიაღწიოს პოლიტიკურ მიზანს. მისი მიზანია, სიცოცხლის ბოლომდე ხელისუფლებაში იყოს. რაც შეეხება თქვენს კითხვას, თუ რას ვგულისხმობდი იმაში, რომ არ არის საჭირო პერსონიფიკაცია პუტინის, მხედველობაში მქონდა ის, რომ პრობლემა მხოლოდ სისხლისმსმელ პუტინში არ არის, პრობლემა ის არის, რომ ასეთი პუტინი მოთხოვნადია რუსულ საზოგადოებაში. ადამიანი შეიძლება მოკლა, ან გარდაიცვალოს, მაგრამ რუსეთის საზოგადოების მენტალური მდგომარეობა არ შეიცვლება, მას მკაცრი ხელი სჭირდება, როგორც ქვეყნის შიგნით, ასევე ქვეყნის გარეთ, მათ აზროვნებაშია გამჯდარი ის, რომ რუსეთის ყველას უნდა ეშინოდეს. აი ეს მიმაჩნია ყველაზე მნიშვნელოვნად და პრობლემურად. ამ მოვლენას თავის დროზე რესპუბლიკა იჩქერიის პირველმა პრეზიდენტმა ჯოხარ დუდაევმა ზუსტი შეფასება მისცა, რუსული საზოგადოების შოვინისტურ სიგიჟეს "რუსიზმი" უწოდა. სრული უზნეობა, სისატიკე, რასაც "რუსიზმი" ითვალისწინებს, დღეს ტრასფორმირდა და "პუტინიზმი" ჰქვია. ამაში შეიძლება, რაღაც დადებითიც ვიპოვოთ: პუტინთან ერთად - ეს "პუტინიზმიც" უნდა წავიდეს. მაგრამ, ის წავა მხოლოდ მაშინ, თუ დღეს არსებული ქვეყანა, რომელსაც პუტინი წარმოადგენს ტრასფორმირდება და გახდება სხვა ტიპის ქვეყანა. სხვა შემთხვევაში არაფერი შეიცვლება არც საზოგადოებაში და არც ხელისუფლების ცვლილებით. აუცილებელია, მენტალურ დონეზე მასის აზროვნების შეცვლა, რომელიც ინფიცირებულია იმპერიული აზროვნებით.

„ევროკავშირს და შეერთებულ შტატებს შეეძლოთ ამ ომის თავიდან აცილება, მეორე, მესამე დღეს შეჩერება და დღესაც შეუძლიათ“ - ეს თქვენი სიტყვებია. რა თქმა უნდა, ჩნდება კითხვა, თუ შეუძლიათ - რატომ არ აკეთებენ ამას?

– ჩემი პოზიცია გამომდინარეობს იქიდან, რომ რაც უფრო გაგრძელდება უკრაინაში ომი, მით უფრო შესაძლებელი გახდება იმ სახელმწიფოს დემონტაჟი, რომელზედაც მე და თქვენ ვისაუბრეთ. მე რასაც ვაკვირდები, შეიქმნება საერთაშორისო სამხედრო ტრიბუნალი უკრაინაში ჩადენილი სამხედრო დანაშაულის საკითხზე. ეს ტრიბუნალი არა მხოლოდ უკრაინაში ჩადენილ დანაშაულებს განიხილავს, არამედ იმ ტერორისტულ აქტებზეც იმსჯელებს, რომელიც როგორც ვისაუბრეთ, პუტინმა მოსკოვში განახორციელა, როგორიც იყო ნორდ-ოსტი, ბესლანი და ა.შ. ყველა დიდი ტერორისტული დანაშაულის უკან რუსული სპეცსამსახურები იდგნენ და ჩვენ ამის დადასტურებას შევძლებთ. შესაბამისად, საერთაშორისო ტრიბუნალის შექმნა, რუსეთის ტრასპორმაციასაც გამოიწვევს, როგორც ეს მოხდა ყოფილ იუგოსლავიაში. საერთაშორისო თანამეგობრობა, ევროკავშირი, ამერიკის შეერთებული შტატები ამ 20 წლის განმავლობაში ელოდებოდნენ, რომ რუსეთი საბოლოოდ გარდაიქმნებოდა, როგორც სამართლებრივი სახელმწიფო. მაგრამ, უკრაინაში ომის დაწყებით საბოლოოდ ყველა მიხვდა, თუ ვისთან აქვს მსოფლიოს საქმე. გულწრფელად გეტყვით, რომ ბოლო დრომდე არ მჯეროდა, რომ პუტინი ამ სიგიჟეზე წავიდოდა. მე ერთ-ერთი ვიყავი, რომელიც ამბობდა, რომ პუტინი უკრაინაში ომს არ დაიწყებდა. ამას იმიტომ ვამბობდი, რომ ეს იყო სიგიჟე, რომ არ ყოფილიყო 2008 წელი და საქართველოს ტერიტორიების ოკუპაცია, რომ არ ყოფილიყო 2014 წელი - ყირიმის ანექსია, რამაც ვერაფერი მისცა პუტინს, მაშინ შეიძლება, დამეშვა უკრაინის წინააღმდეგ ომის დაწყების შესაძლებლობა.

ისიც უნდა ითქვას, რომ დასავლეთში შეგუებულები იყვნენ იმ აზრს, რომ პუტინი ხელისუფლებაში სიცოცხლის ბოლომდე იქნებოდა. მისი ხელისუფლებაში ყოფნა დასავლეთს გარკვეულწილად სტაბილურობას აძლევდა, პროგნოზირებადობას სძენდა, პუტინი იყო აღქმული ისე, რომ რუსეთის შიგნით მდგომარეობის მართვა მას კარგად შეეძლო, იმ საზოგადოების მართვა, რომელიც იმპერიული ზრახვებით იყო ინფიცირებული და იმ საზოგადოებაში ამ ინსტინქტების გაღვივებას ხელს არ შეუწყობდა. პირველ ეტაპზე, პუტინმა სწორედ ასეთ ლიდერად დაანახა თავი დასავლეთს. ეს ხდებოდა იმ პერიოდში, როდესაც ერაყში ომი იწყებოდა და საბჭოთა რუსეთში ამ ომის წინააღმდეგ. ამ პერიოდში პუტინმა ლავირება დაიწყო სადამ ჰუსეინსა და ამერიკის შეერთებულ შტატებს შორის. პუტინი დაინტერესებული იყო, რომ ამერიკას ერაყში სამხედრო აგრესია დაეწყო, ეს ჩეჩნეთში ომი მიმდინარეობის ფონზე ხდებოდა. პუტინისთვის მნიშვნელოვანი იყო, რომ ყურადღება ერაყში მიმდინარე ომზე გადასულიყო და ჩეჩნეთის მიმდინარე ომზე მის მიერ მოგონილი ინტერპრეტაციით ყოფილიყო მსოფლიოს წინაშე წარმოდგენილი. როგორც ამბობდა, ის ჩეჩნების წინააღმდეგ კი არ იბრძოდა, არამედ ჩიჩნეთს ათავისუფლებდა საერთაშორისო ტერორისტებისგან. მაშინ საერთაშორისო საზოგადოებამ მას დაუჯერა. გემახსოვრებათ კითხვა "ვინ არის პუტინი?", ამ კითხვაზე მაშინ დასავლეთმა თითქოსდა პასუხი იპოვა და ბუშმა განაცხადა, რომ როდესაც მან პუტინს თვალებში ჩახედა - მან მისი ირწმუნა. ასეთი განწყობები იყო 2007 წლის მიუნჰენის სიტყვამდე.

როდესაც პუტინი პრეზიდენტი არ იყო, საქართველოს წინააღმდეგ აგრესია მედვედევის მეშვეობით განახორციელა და საკუთარი თავი თითქოსდა გადაირჩინა, მაგრამ ამ პერიოდიდან მსოფლიო თითქოსდა ხვდებოდა რომ პუტინი საშიში პიროვნებაა. თუმცა, დასავლეთი მშვიდობის პოლიტიკას მაინც ახორციელებდა, რითაც უკრაინა აიძულეს, მინსკის შეთანხმებაზე ხელი მოეწერა იმ იმედით, რომ აღნიშნული პუტნს შეაჩერებდა. პუტინის სათანადოდ არ შეფასება და შესაბამისი რეაგირების არ არსებობამ მოიტანა ის შედეგი, რაც დღეს ხდება უკრაინაში. დარწმუნებული ვარ, რომ დღეს ევროკავშირი და ამერიკის შეერთებული შტატები უკრაინის სამხედრო მხარდაჭერით რუსეთის იმპერიის დემონტაჟს ახორციელებს და ეს პროცესი რუსეთის ტრასფორმაციას მოახდენს.

– თუმცა ამ დემონტაჟის საფასურს უკრაინას უწევს გადაიხადოს...და ამის ფასი ძალიან დიდი ხომ არ არის?

– დიახ, ფასი ძალიან დიდია და ძალიან სამწუხაროა, მაგრამ მასზე პასუხისმგებელი არა ამერიკის შეერთებული შტატები, არა ევროკავშირი, არამედ პუტინი და რუსეთია! ამერიკის შეერთებული შტატები და ევროკავშირი აკეთებენ ყველაფერს, რომ პუტინი გააჩერონ. მათ კარგად ესმით, რომ პუტინის შეჩერება არა მისი დარწმუნებით, საუბრით, არამედ მკაცრი პასუხის გასცემით არის შესაძლებელი. მათ კარგად ესმით, რომ ბირთვული იარაღით მუქარა და შანტაჟი, დაუშვებელია. ისინი ხვდებიან, რომ ასეთი სახელმწიფო უნდა შეიცვალოს. ვფიქრობ, რომ ეს ასეც მოხდება და ჩვენ გავხდებით ამის მომსწრენი.

– თუმცა, კითხვა ჩნდება, როგორც თქვენ ამბობთ, დაიწყო პუტინის იმპერიის დემონტაჟი, მაგრამ რა დრო დასჭირდება ამას? უკრაინისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია, შეაჩეროს ეს აგრესია... როგორ წარმოგიდგენიათ ამ საკითხის გადაჭრა? არის მოსალოდნელი, უახლოეს მომავალში ამ ომის დასრულება?

– მინდა, ჩვენი მოძმე უკრაინელები გავაფრთხილო, რაღაც გამარჯვების ეიფორია იგრძნობა იმ ადამიანებში, რომლებიც უკრაინაში მიმდინარე ომს აფასებენ, როდესაც საუბარია იმის შესახებ, რომ რუსეთს კიევიდან საჯარისო ნაწილები გაჰყავს. ჩემი ღრმა რწმენით, ეს არის სუფთა ტაქტიკური ნაბიჯი. პუტინი არ გეგმავს ომის გაჩერებას, თუ რატომ ეს საუბრის დასაწყისში გითხარით. ამის პარალელურად ის რომ, სტამბულში გრძელდება მოლაპარაკებები, ესეც თავის მხრივ პუტინის თამაშია და ამით მიმდინარე ომის გადაფარვის მცდელობაა. არ მინდა, დამაბრალონ, თითქოს ვინმეს მოვუწოდებ ომის გაგრძელებისკენ და ამით მსხვერპლის გაგრძელების მომხრე ვარ, არავითარ შემთხვევაში. არა, მე ეს არ მინდა, მე მესმის, რომ ცხელი სამხედრო მოქმედებების მიმდინარეობისას მოლაპარაკებები შეიძლება იყოს გამოყენებული ომის შეჩერების ერთ-ერთ ინსტრუმენტად, მაგრამ პუტინი ამას სათავისოდ იყენებს. პირველი მოთხოვნა ამ მოლაპარაკებების დროს უნდა იყოს დაუყონებლივ ცეცხლის შეწყვეტა. გაუგებარია მოლაპარაკებების გაგრძელების არსი მაშინ, როდესაც მოლაპარაკებების პარალელურად კრემლი ანადგურებს ქალაქებს, ხოცავს ბავშვებს, ქალებს, მოხუცებს. ვინ აგრძელებს ასეთ ადამიანებთან მოლაპარაკებებს?! ვნახეთ რაც გააკეთეს ბუჩაში, ეს არის სადიზმი! ამ ფაშიზმის ფონზე, ჩემთვის გაუგებარია მოლაპარაკებების გაგრძელება ან საერთოდ საუბარი იმაზე, რომ მოლაპარაკებები გრძელდება. ეს არ არის მოლაპარაკებები, ეს პუტინის მორიგი ოპერაციაა. ამით პუტინი ცდილობს, მსოფლიოს წინაშე პოლიტიკოსად წარმოჩინდეს, სინამდვილეში კი უკრაინას, როგორც სახელმწიფოს, ანადგურებს. ეს მოლაპარაკებები მხოლოდ ერთი მიზნისთვის სჭირდება, რაღაც იმიჯის შესანარჩუნებლად. გაეროს სხდომას ვუსმენდი და ისმოდა განცხადებები, რომ მხარს უჭერენ ამ მოლაპარაკებების პროცესს. ჩნდება კითხვა, რა პროცესს უჭერენ მხარს? ბუჩას პროცესს? თურქეთსაც ეს პროცესი სათავისოდ სჭირდება და მისთვის მომგებიანია, როგორც ნეიტრალური ქვეყანის სტატუსის შენარჩუნება, რომელიც მოლაპარაკებების პროცესში შუამავლად გამოდის. ამით მან სანქციების საკითხისგან თავი გაითავისუფლა, მან რუსეთის წინააღმდეგ სანქციებს მხარი არ დაუჭირა და ეკონომიკურ ურთიერთობებს ინარჩუნებს. რუსეთს, თურქეთს ეს პროცესი სჭირდება, უბრალოდ არ მესმის, უკრაინას რისთვის სჭირდება ეს?

– თქვენი სიტყვებიდან გამომდინარე, ამ ომის არასაომარი მოქმედებებით შეჩერდება ვერ მოხდება?

– აბსოლუტურად დარწმუნებული ვარ, რომ სანამ პუტინი ხელისუფლებაშია, ეს კონფლიქტი პოლიტიკურ მოგვარებას არ ექვემდებარება. კიდევ ერთხელ გეტყვით, თუ ის მოკვდება, თუ ვინმე მას მოკლავს, მაშინ სხვა პროცესები დაიწყება – ის პროცესები, რომელებიც უკრაინაში ჩადენილ დანაშაულზე პასუხისგებაში მიცემას გულისხმობს. ეს პროცესი, მერწმუნეთ, ყველა შემთვევაში იქნება, იქნება ცოცხალი პუტინი თუ არა.

– მინდა, რამდენიმე კითხვა საქართველოსთან დაკავშირებითაც დაგისვათ. როგორ აფასებთ საქართველოს ხელისუფლების პოზიციას უკრაინაში მიმდინარე ომთან დაკავშირებით და იმას, რომ თბილისი არ აპირებს, რუსეთის წინააღმდეგ სანქციებს შეუერთდეს?

– სამწუხაროდ, ეს მეტყველებს საქართველოს არადამოუკიდებლობაზე. მიუხედავად იმისა, რომ საქართველოში პრეზიდენტის ინსტიტუტი შესუსტებულია, მიუხედავად იმისა, რომ პრეზიდენტის ინსტიტუტი წარმომადგენლობითია და საქართველოს პრეზიდენტმა გარკვევით უნდა განაცხადოს საქართველოს პოზიციაზე და ამით გარკვეულწილად საქართველოსთვის არც თუ ჩვეული პოზიციის შერბილება მოახდინოს. ჩვენ ვხედავთ, რომ საქართველოს პოლიტიკური ხელმძღვანელობის პოზიციისგან განსხვავებით, მისი მოსახლეობის პოზიცია ძალიან განსხვავებულია. მე დარწმუნებული ვარ, რომ უკრაინელებმა, საერთაშორისო ინსტიტუტებმა ამას მიაქციეს ყურადღება, რადგან ქართველი ერი ერთიანად მხარს უჭრეს და სოლიდარულია უკრაინის და უკრაინელებს მიმართ. რაც შეეხება საქართველოს ხელისუფლებას, მე არ ვიცი, რით არიან დამოკიდებული და ვალდებული პუტინთან, როგორც ვხედავთ, ცდილობენ ნეიტრალიტეტის შენარჩუნებას. დღეს არსებული რეალობიდან გამომდინარე, ნეიტრალიტეტის შენარჩუნებას ვერავინ მოახერხებს, რადგან რუსეთის უკრაინაში ჩადენილი არაადამიანური ქმედებების შესახებ სულ უფრო მეტი ინფორმაცია ვრცელდება. ამ მოვლენების მიმართ გულგრილი პოზიციის ქონა, ნიშნავს იმას, რომ საკუთარ ქვეყნას და ხალხის წარმოჩინებას ახდენ ძალიან ცუდად, ამას თქვენი ხელისუფლების გასაგონად ვამბობ.

– თქვენ არაერთხელ გაგიკეთებიათ განცხადება იმის შესახებ, რომ საქართველოს როლი კავკასიაში მნიშვნელოვანია და მას ბევრი რამის გაკეთება შეუძლია. ჯამში როგორ აფასებთ საქართველოს ხელისუფლების პოლიტიკას კავკასიის მიმართულებით და გაქვთ თუ არა რაიმე კომუნიკაცია საქართველოს ახლანდელ ხელისუფლებასთან?

– მინდა, გულწრფელი ვიყო. ძალიან მჯეროდა და თქვენ ძალიან კარგად იცით ჩემი პოზიცია საქართველოსთან დაკავშირებით. მე ძალიან მიყვარს საქართველო, ქართველი ერი, ძალიან ბევრი მეგობარი მყავს საქართველოში, ყოველთვის დიდი პატივისცემით ვიყავი თქვენი ქვეყნის მიმართ განწყობილი. ყოველთვის მეგონა, რომ კავკასიის დათმობა დაიწყო საქართველოდან და საქართვეოლოს გათავისუფლებით დაიწყებოდა კავკასიის გათავისუფლება. სწორედ აქედან გამომდინარე ვამბობდი, რომ საქართევლოს თავისუფლება მთელი კავკასიისთვის მნიშვნელოვანი იყო. მაგრამ, სამწუხაროდ, თქვენმა პოლიტიკურმა ხელმძღვანელობამ დაწყებული შევარდნაძიდან, ზვიად გამსახურდიას დაღუპვიდან, მათ ყველამ ანტიკავკასიური პოზიცია დაიკავეს ძალიან ბევრ საკითხთან დაკავშირებით. გამსახურდია იყო კავკასიის გმირი.

– როდესაც თქვენ აღნიშნავთ, რომ გამსახურდიას დაღუპვის შემდეგ საქართველოს ყველა ხელისუფლება ანტიკავკასიურ პოლიტიკას ახორციელებდაო, აქ მიხეილ სააკაშილის ხელისუფლებასაც გულისხომბთ? ამას რატომ გეკითხებით, მაშინ ჩრდილოეთ კავკასის მიმართ, თითქოსდა გარკვეული პოლიტიკა ხორციელდებოდა და მაშინდელი ხელისუფლება უფრო აქტიური იყო... ჩვენ არაერთხელ გვისაუბრია მაშინ სააკაშვილის პოლიტკაზე...

– დიახ, სამწუხაროდ, მიხეილ სააკაშვილის ხელისუფლებასაც ვგულისხმობ. მაშინ, რა თქმა უნდა, სააკაშვილის ხელისუფლებას არ ვაკრიტიკებდი, იმიტომ რომ ის პუტინთან კონფრონტაციაში იმყოფებოდა და არ მინდოდა კრემლის წისქვილზე წყალი დამესხა. მიუხედავად ყველაფრისა, ვერც სააკაშვილი, ვერც მე და ვერც ვერავინ შეძლებს ჩვენი ხალხის დაპირისპირებას. ჩვენს ხალხს შორის ისტორიულად მოდის მეგობრობა და ერთიანობა. მე მაინც დარწმუნებული ვარ, რომ კავკასია გათავისუფლდება და იქნება ერთიანი. უბრალოდ, სამწუხაროა, რომ საქართველომ მოლოდინები ვერ გაამართლა, ვფიქრობდი, რომ საქართველო იქნებოდა თავისუფალი, დემოკრატიული მსოფლიოს ლიდერი. ჯოხარ დუდაევი აღმოჩნდა უფრო შორს მჭვრეტელი პოლიტიკოსი: მან თავის დროზე თქვა რომ კავკასიის თავისუფლების მზე უკრაინიდან ამოვაო. გარწმუნებთ, რომ უკრაინის ომის შემდეგ, კავკასია მართლაც გათავისუფლდება, მე ამის მჯერა.

– ასევე გკითხეთ, გაქვთ თუ არა კონტაქტი საქართველოს მოქმედ ხელისუფლებასთან, მაგრამ არ მიპასუხეთ...

– არა, არანაირი კონტაქტი არ გავქვს. ჩვენ ვიცით ვინ არის საქართველოს ხელისუფლებაში დღეს...

და, ვინ არის?

– სამწუხაროდ, ის ხელისუფლებაა, რომელიც კრემლს ყურს უგდებს. მე არ ვამბობ, რომ ყველაფრის რეალიზებას ახდენს, მგარამ ყურს ყურადღებით უგდებს.

– რაც შეეხება უკრაინის ხელისუფლებას, მათთან არსებობს გარკვეული კომუნიკაცია?

– დიახ, არსებობს.

– და რა ტიპის არის ეს კომუნიკაცია?

– მოდით, ამ კონტაქტებზე ნუ გავამახვილებთ ყურადღებას. არსებობს კონტაქტები და ვფიქრობ, რომ ეს კომუნიკაცია მომავალში განვითარებას ჰპოვებს.

– და ბოლოს, რას ეტყოდით ქართველებს და საქართველოს ხელისუფლებას?

– საქართევლოს ხელისუფლებას ვეტყოდი, ნუ მოიქცევიან ისე, რომ ხვალ, როდესაც მათ ისტორია ჰკითხავს, თუ რა პოზიცია ეკავათ, რას აკეთებდნენ უკრაინაში მიმდინარე ომის დროს, საკუთარი ქცევის გამო შერცხვეთ. დარწმუნებული ვარ, უკრაინის ომის შემდეგ იქნება საერთაშორისო ტრიბუნალი, სადაც ყველა საკითხი განიხილება. ამ ფორმატში არ მხოლოდ რუსეთის, სხვა სახელმწიფოების პოზიციებზეც იქნება საუბარი – თუ რა პოზიცია ეკავა ამა თუ იმ სახელმწიფოს რუსეთის მიერ დანაშაულის ჩადენის დროს. ეს აუცილებლად უნდა იქნეს გათვალისწინებული, როდესაც პოლიტიკოსები პოლიტიკურ განცხადებებს აკეთებენ და ნეიტრალიტეტზე საუბრობენ.

ქართველ ერს კი, რა თქმა უნდა, თავისუფლებას ვუსურვებ. თქვენი ერი იმსახურებს თავისუფლებას და იქნება თავისუფალი. თქვენ, ჩვენ ავაშენებთ საერთო კავკასიურ სახლს, როგორიც სურდათ კავკასიის დიდებულ შვილებს – ზვიად გამსახურდიას და ჯოხარ დუდაევს. ამაში ეჭვი არ მეპარება, უბრალოდ ძალიან მინდა, ეს დაჩქარდეს.

ახალი ამბები

სხვა სიახლეები